وب مطالب تخصصی روانپرستاری

اختلالات خلقی و خودکشی در کودکان و نوجوانان

• تظاهر خلق آشفته در کودکان بسته به سن آنها فرق می کند. علائم در بچه های کوچکتر شامل توهمات شنوایی هماهنگ با خلق، شکایات جسمی، غمگینی و اعتماد به نفس پایین. سایر علائم افسردگی که در اواخر نوجوانی شایع تر است عبارتند از فقدان احساس لذت، کندی روانی – حرکتی، هذیان و احساس ناامیدی. علائم بدون توجه به سن شامل افکار خودکشی، خلق افسرده یا تحریک پذیر، بیخوابی و کاهش توانایی تمرکز. خلق کودکان در برابر عوامل استرس زا آسیب پذیر است. اکثر کودکان مبتلا به افسردگی سابقه مورد آزار و بی توجهی واقع شدن را دارند. داغدیدگی در کودکی که عزیزی را از دست می دهد، غالبا کانون درمان روانپزشکی می گردد. اختلال افسردگی و اختلال دو قطبی І غالبا دوره ای هستند. دوره های مانی در کودکان نابالغ نادر ولی در دوره نوجوانی شایع است. اختلال کمبود توجه/بیش فعالی ، اختلال بی اعتنایی-مقابله ای و اختلال سلوک ممکن است در کودکانی که بعدها به افسردگی مبتلا می شوند، مشاهده گردد.

همه گیر شناسی:

اختلالات خلقی با بالا رفتن سن بیشتر دیده می شوند. میزان اختلالات افسردگی اساسی در بچه های قبل از سنین مدرسه در جامعه3/0 درصد و در کلینیک ها 9/0 درصد تخمین زده شده است. در بچه های دبستانی افسردگی حدود 2 درصد است. در دبستان در پسرها شایع تراز دخترها است.در نوجوانان شیوع افسردگی در جامعه5 درصد است. شیوع در بیمارستان ها در کودکان 20 درصد و در نوجوانان 40 درصد می باشد.

سبب شناسی:

v عوامل ژنتیکی

v سایر عوامل زیست شناختی(ترشح هورمون رشد در ضمن خواب در کودکان نابالغ بیش از کودکان سالم،ترشح زیاد کورتیزول،کاهش حجم لوب پیشانی و افزایش حجم بطن های مغزی، کاهش هورمون تیروکسین آزاد و

v عوامل اجتماعی

تشخیص و علائم بالینی:

اختلال افسردگی اساسی
در بسیاری از موارد شروع تدریجی است و در کودکان با سابقه مشکلات بیش فعالی، اختلال اضطراب جدایی یا علائم متناوب افسردگی است.
حداقل باید 5 علامت برای یک دوره دو هفتگی وجود داشته باشد و عملکرد تغییر کرده باشد.
علائم شامل خلق افسرده یا تحریک پذیر، فقدان علاقه یا احساس لذت، ناتوانی کودک در کسب وزن مورد نظر، بیخوابی یا پرخوابی، تحریک یا کندی روانی- حرکتی، احساس خستگی یا فقدان انرژی، کاهش توانایی تمرکز، احساس بی ارزشی و گناه و افکار تکرار شونده مرگ.

علائم نباید ناشی از تاثیر مستقیم مواد یا یک اختلال طبی باشند.
تشخیص در ضمن دو ماه پس ار فقدان فرد عزیزی گذاشته نمی شود مگر مواردی که اختلال بارز عملکرد، اشتغال ذهنی بیمارگونه یا بی ارزشی، افکار خودکشی، علائم سایکوتیک یا کندی روانی – حرکتی وجود داشته باشد.
دوره افسردگی در کودکان قبل از سن بلوغ بیشتربه صورت شکایات جسمی، تحریک روانی- حرکتی و توهمات هماهنگ با خلق است.
در نوجوانان بیشتر فقدان احساس لذت، ناامیدی، کندی روانی- حرکتی و هذیان ها دیده می شود.
بزرگسالان بیشتراز اختلالات خواب و اشتها رنج می برند.

اختلال افسرده خویی(Dysthymic)
این کودکان با خلق افسرده یا تحریک پذیر در اکثر اوقات روز وبیشتر روزها، در یک دوره زمانی حداقل یک ساله تشخیص داده می شوند. حداقل سه علامت از علائم زیر باید با خلق افسرده یا تحریک پذیر همراه باشد:
- اعتماد به نفس پایین
- بدبینی یا ناامیدی
- فقدان علاقه
- مردم گریزی
- خستگی مزمن
- احساس گناه یا دل مشغولی با گذشته ها
- خشم مفرط
- کاهش فعالیت
- اختلال تمرکز و حافظه

در طول یک سال استمرار این علائم نباید بیش از دو ماه از بین رفته باشند.
نباید سابقه مانی یا هیپو مانی داشته باشد.
در طول یک سال اول نباید افسردگی اساسی داشته باشد.
به دنبال مصرف مواد یا اختلال طبی نباشد.
سن شروع اختلال افسرده خویی چند سال زودتر از سن شروع افسردگی است.

اختلال دوقطبی نوع 1

با توجه به اینکه کودکان درسنین بلوغ وقتی خصوصیات افسردگی، مانی یا هیپومانی دارند، چرخه های خلقی واضح نشان نمی دهند، برای ملاک های مانی بحث هایی وجود دارد.
دوره مانی آتیپیک بین کودکان زیر سن بلوغ گاهی با سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی رابطه دارد.
علائم در کودکان زیر سن بلوغ مشتملند بر تغییرپذیری خلقی ، رفتارپرخاشگرانه، حواس پرتی و میزان توجه کوتاه.این دوره ها نوساناتی دارند و به داروهای تثبیت کننده خلق به خوبی پاسخ نمی دهند.